اندوه که از حد بگذرد جایش را می‌دهد به یک بی‌‌اعتنایی مزمن. دیگر مهم نیست: بودن یا نبودن؛ دوست داشتن یا نداشتن. آنچه اهمیت دارد کشداری رخوتناک حسی است که دیگر تو را به واکنش نمی‌کشاند. و در آن لحظه در سکوت فقط نگاه میکنی و نگاه میکنی و نگاه.
ولی، اما
برای آسیب دیدن باورهای‌ات همیشه پتک نیاز نیست.
بودم، نبودی
دیگر چه اهمیت دارد
دستانت باشند،
غسلم دهند،
دفنم کنند،
من نباشم
salam. ghalame khobidari. az neveshtehat khosham miyad
من خیلی تو وبلاکت میاد چون هرفای دل منو میزنی
سلام . چقدر غمگین مینویسی. خیلی سیاه نمایی میکنی
من مطلب "بوی مدرسه" رو خوندم. واقعا" دمت گرم . این بغض گلوی تو تو هنجره منم هست من هم حس و حال تو رو داشتم وقتی می خواستم برم مدرسه
دمت گرم
چند نفر بیشتر نیستند کسانی که در زندگی ما اینجور ترسناک نیستند و می توان به حرف و نگاهشان اعتماد کرد.
زنده باد گروندگان به حزب باد. دنیا آدم‌های هر روز به شکل جدید را دوست دارد. پر شده است از شعارهایی از این دست که فقط احمق‌ها تغییر نمی‌کنند. و چقدر خوب است که دنیای امروز ما عاری از هر حماقتی است با این رنگین‌کمانی که دور و برمان کشیده‌اند.
گمان نکنم به اشتیاق زندگی زنده باشیم، هراس بعد مرگ که زاییده‌ی تربیت‌های مغایر با روان ماست از ما چنین موجودات هزار پاره‌ای ساخته است. می‌گویی تمام می‌شوی و تمام و باز چیزی در تو می‌گوید اگر تمام نشود چه؟ و این خود اضطرابی می‌دهد که نمی‌دانی باید با این زندگی فاقد معنا چه کنی؟
بی‌معنایی، معنای امروزه‌ی زندگی ماست. همین مسلم است و دیگر در آن تردید ندارم. هر چیزی لختی و لحظه‌ای گرمت می‌کند و باز می‌شود انجمادی تا بن سوزنده.
نه رفیق زندگی معنادار مال آدم‌هایی از جنس ما نیست. زور هم نیست.
تویِ زندگیِ همه یِ آدم ها یک صبحی هست که بیدار می شوند، چشمشان دوباره می افتد به یک زخم، همینطور نگاهش می کنند و می گویند «پس چرا خوب نمی شوی تو؟» و بعد زخم را زبان می زنند و می بوسندش و بعد راه می افتند و می روند دنبال زندگی شان، گاهی خودش خوب می شود امّا گاهی ...
سالهاست که دچار این رخوتم.
ولی ترسو نر از اونم که خودکشی کنم.
کاش یه شب بخوابم و دیگه بیدار نشم.
زنده باد گروندگان به حزب باد. دنیا آدم‌های هر روز به شکل جدید را دوست دارد. پر شده است از شعارهایی از این دست که فقط احمق‌ها تغییر نمی‌کنند. و چقدر خوب است که دنیای امروز ما عاری از هر حماقتی است با این رنگین‌کمانی که دور و برمان کشیده‌اند.