بوی مدرسه

امروز روز اول مهر است و آغاز سال تحصیلی و به قول معروف بوی مدرسه داره میاد. اما واقعا" منظور از "بوی مدرسه" چیه؟ ... همون بویی که سر کلاس میامد و ما دماغمونو میگرفتیم و می خندیدیم و می انداختیم گردن همدیگه ؟ ... نمیدونم ... شاید. به هر حال من از دوران مدرسه و بوهایش خاطرات خوشی ندارم. و از این دوران چیزی جز اجبار در نوشتن مشق ومانند پادگان ایستادن صبح اول وقت در صف هایی مانند صبحگاه نظامی ( که اگر کمی دیر میکردی مورد مآخزه و تنبیه قرار میگرفتی) و از جلو نظام مدیر و چوب دستی ناظم و اجازه گرفتن های مکرر به طوری که اگر میخواستی بنشینی یا برخیزی یا بروی یا بمانی و یا نفس بکشی قبلش باید میگفتی آقا اجازه ، به یاد نمی آورم.

معلمین وناظمانی که فکر میکردند اگر به ما لبخندی بزنند ما پر رو می شویم و دیگر حرفشان را گوش نمی دهیم و باید حتما" با ابروهایی گره کرده و چوبی در دست به نگاه می کردنند. در این میان اگر ما لبخندی از یکی از آنها می دیدیم و یا عزیزمی از کسی می شنیدیم او را فرشته نجاتمان تلقی میکردیم. به یاد می آورم در سال دوم ابتدایی زمانی که بهد از چندین دقیقه و شاید 1 ساعت شنیدن قرائت قرآن و دعای امام زمان و شعارهای مرگ بر آمریکا و ..... و صحبت های مدیر مدرسه می خواستیم در صف هایمان پشت سرهم به کلاس برویم، ناظم مدرسه به جرم اینکه لحظه ایی از صف خارج شدم می خواست مرا با خط کش چوبی که در دست داشت بزند و من از ترس فرار کردم و پشت سر بابای مدرسه که پیر مردی خمیده بود قائم شدم و به او پناه بردم فقط به این دلیل که او هر وقت مرا میدید لبخند می زد و گاهی دستش را بر سرم میکشید.

بله بله این است اول مهر این است بوی مدرسه.ما مدیون معلمانمان هستیم که اخم کردن را خوب به ما آموختند ما مدیون ناظمانمان هستیم که به ما لبخند نزدنند.

آری مهر تداعی کننده بغضی است در گلویم ، بغضی که از ترس چوب دستی ناظم نمی ترکد. هر سال در این موقع می خواهم برای گریه کردن به ناظم بگویم آقا اجازه ؟!  اما .....

با این همه می پسندم پاییز را که معافم میکند از پنهان کردن دردی که در صدایم می پیچد و اشکی که در نگاهم می چرخد، آخر همه می دانند پاییز آغاز فصل سرد است.

آقا اجازه ، تمام شد.