از نوستالژی متنفرم

نمی‌توانم با «یادت بخیر» زندگی کنم. این یادت بخیر چیزی از من کم می‌کند. رگ‌های‌ام را به اضطراب و طغیان می‌کشاند. نمی‌توانم به  خاطرات دست بزنم. دست که می‌زنم همه چیز جابه‌جا می‌شود. دست که می‌زنم یک خروار خاطره اضافه می‌آورم و نمی‌دانم با مازادشان چه کنم؟ جایی برای مخفی کردن‌شان ندارم. می‌ریزد بیرون و هی بیش‌تر سرریز می‌کند.
نمی‌خواهم با «یادت بخیر» زندگی کنم. نمی‌خواهم خاطره‌ی من باشی. به خاطرات‌ام برنمی‌گردم. به تمام روزهایی که بی‌تو و با تو گذشت. حجم حافظه‌ی من محدود است. باید برای جا شدن گذشته، از سر و ته‌اش بزنم. توی مثله شده را دوست ندارم. نخواه خاطره‌ی من باشی!